2.6' διάβασμα
Ο συμβατικός κινηματογράφος αποδομείται,κυριολεκτικά και μεταφορικά στη νέα εγκατάσταση της Τζουλς Ράιτ.
Αρχικά δημιουργήθηκε με τίτλο "Passaggio", σαν μια εγκατάσταση για τις διαφημιστικές ανάγκες της παρουσίασης ενός νέου μοντέλου, για την εταιρεία βαλιτσών Tumi, μια ταινία μικρού μήκους, που ακολουθεί ένα μυστηριώδη χαρακτήρα στα ακόμα πιο μυστηριώδη ταξίδια της. Η ταινία παρουσιάστηκε στο Salone del Mobile στο Μιλάνο πριν ένα χρόνο.
Μετά, υποθέτω πως -αλλά έτσι δεν γίνεται συνήθως;- απαλλαγμένη απο το επείγον της διαφημιστικής προώθησης, είχε τον χρόνο να ωριμάσει περισσότερο σαν ιδέα και εμπλουτισμένο με περισσότερα στοιχεία το 'Πέρασμα' έγινε μια μοναδική εγκατάσταση από την Αυστραλή Τζουλς Ράιτ, διευθύντρια του The Wapping Project και του Ιταλού φωτογράφου Τόμας Λάρτσερ Ζάνον, που μετατρέπουν ένα παλιό υδροηλεκτρικό σταθμό του Λονδίνου σε κινηματογράφο, που περιλαμβάνει ακόμη και μια σπασμένη φωτεινή επιγραφή που τρεμοπαίζει, για να επιδείξουν την τελευταία τους συνεργασία.
Το 'Πέρασμα' σ'αυτόν τον έρημο εγκαταλειμμένο κινηματογράφο, συγχωνεύει τη φωτογραφία, το βίντεο, την εγκατάσταση πολυ-οθόνης και τη σκηνογραφία σε μια υβριδική φιλμική εμπειρία που απλώνεται και έξω από την οθόνη για να τραβήξει τους θεατές στο μυστήριο κόσμο της. Ένα καλά κατασκευασμένο θρίλερ εμπνευσμένο από χαρακτηριστικές κινηματογραφικές στιγμές - τόσο οπτικές όσο και μουσικές -, όπου συνυπάρχουν φωτογραφίες και κινούμενες εικόνες και το οποίο διερευνά το σημείο όπου τα όρια της ταινίας, του ρεαλισμού και της εγκατάστασης γίνονται ασαφή για να σχηματίσουν μια νέα και ρευστή πραγματικότητα.
Στα δεξιά της κύριας οθόνης είναι μια άλλη μικρότερη οθόνη που παρουσιάζει, από την άποψη του οδηγού, ένα αυτοκίνητο καθώς κινείται μέσω μιας φαινομενικά ατελείωτης σήραγγας. Πού πηγαίνει; Δεν ανακαλύπτουμε ποτέ, γιατί πρόκειται για μια παράσταση για τη μετακίνηση και τα ταξίδια σε έναν προορισμό που δεν μπορεί ποτέ να επιτευχθεί.
Προερχόμενοι από το θέατρο και τη φωτογραφία, η Ράιτ και ο Ζάνον-Λάρτσερ αποδεικνύουν ότι είναι ικανοί οπτικοί αφηγητές, με μια τάση για τη ζωντανή δράση και την αποτύπωση του στιγμιότυπου, η οποία ισχύει και για τον τρόπο που η κύρια ταινία γυρίστηκε και γενικά για τον τρόπο παραγωγής αυτού του πολύ ιδιοσυγκρασιακού συνδυασμού ρεαλισμού και θεατρικότητας.
επιμέλεια-κείμενο: Κάππα Λάμδα
© periopton
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
