Μπιενάλε Βενετίας 2013

5' διάβασμα

"Στο σημείο της φθοράς όπου η ευαισθησία μας έχει φτάσει, είναι βέβαιο ότι χρειαζόμαστε πάνω απ' όλα ένα θέατρο που να μας αφυπνίζει: τα νεύρα και την καρδιά".

Κείμενο του Αντονέν Αρτό
Ανάγνωση από την Μαρίνα Αμπράμοβιτς στο ίδρυμα Μαχγκ.

Την 1η Ιουνίου η 55η Μπιεννάλε σύγχρονης τέχνης εισέβάλε στη Λαγκούνα, που με τον τίτλο "Εγκυκλοπαιδικό Παλάτι" (ο τίτλος είναι μια αναπαραγωγή ενός αρχιτεκτονικού project που είχε συλλάβει το 1955 ο Μαρίνο Αουρίτι), προτίθεται να παρουσιάσει ένα πανόραμα σύγχρονων δημιουργιών. Θα παρουσιάσουμε λοιπόν εδώ τα περισσότερο υποσχόμενα περίπτερα και τις εκθέσεις -στα πλαίσια καταγραφής εικόνας βέβαια- που αναπτύσσονται στο Αρσενάλε, μέσα στα Τζιαρντίνι ή και ακριβώς στην καρδιά της Γαληνοτάτης. Διαπιστώνεται πάντως η απουσία μεγάλων οναμάτων και η παρουσία αντίστοιχα πολλών νέων -και σχετικά άγνωστων- καλλιτεχνών, που συμμετείχαν όμως με γνωστά αλλά παλιά τους έργα(:!).

το "εγκυκλοπαιδικό παλάτι του κόσμου"
Μαρίνο Αουρίτι, 1950

"Ιστορία Μηδέν"

Ο εικαστικός Στέφανος Τσιβόπουλος εκπροσωπεί την ελληνική συμμετοχή με το έργο "Ιστορία Μηδέν". Το έργο συνδυάζει ένα φιλμ σε τρία επεισόδια με ένα αρχείο εικόνων και κειμένων. Το φιλμ θέτει ερωτήματα πάνω στην αξία του χρήματος και το ρόλο που αυτό διαδραματίζει στη διαμόρφωση των ανθρώπινων σχέσεων, σκιαγραφώντας την εμπειρία τριών απολύτως διαφορετικών ατόμων: μίας ηλικιωμένης συλλέκτριας έργων σύγχρονης τέχνης που πάσχει από άνοια, ζει σε ένα σπίτι που μοιάζει με Μουσείο και περνά το χρόνο της φτιάχνοντας λουλούδια οριγκάμι με χαρτονομίσματα του ευρώ, ενός αφρικανού μετανάστη που περιπλανιέται στους δρόμους της Αθήνας σπρώχνοντας ένα καρότσι σουπερμάρκετ στο οποίο συλλέγει άχρηστα μέταλλα για να τα πουλήσει, και ενός καλλιτέχνη που παρατηρεί και καταγράφει με το iPad του τυχαίες σκηνές στους δρόμους της πόλης.

Ή η γεύση των άλλων

Στον Τζέρεμι Ντέλερ -νικητή του βραβείου Turner το 2004- αρέσει να εργάζεται συλλογικά. Κατά την τελευταία εικοσαετία, πρώην ανθρακωρύχοι, οπαδοί του συγκροτήματος Depeche Mode, μουσικοί, ειδικοί σε νυχτερίδες... έχουν συμμετάσχει σε έργα του βίντεο αλλά και ηχητικά."Ο Τζέρεμι Ντέλερ έχει μια αξιοσημείωτη ικανότητα να συνενώνει ανθρώπους με εντελώς διαφορετικά υπόβαθρα, και να τους συγκεντρώνει γύρω από τα πιο απροσδόκητα έργα" εξηγεί η Άντρεα Ρόουζ, επιμελήτρια της έκθεσής του.

Τζέρεμι Ντέλερ, Sacrilege 2012

Εξερευνώντας τις πόλεις

Από τη δεκαετία του 1990, η Λάρα Αρματσέγκουι ενδιαφέρεται για το αστικό σύμπαν μέσα απο τα απέραντα πεδία του, το υπέδαφος, τις έρημες εκτάσεις του, τους εγκαταλελειμμένους κήπους του. Αρχαιολόγος αυτών των τόπων που κείτονται ανάμεσα στην πόλη και την ύπαιθρο, παράγει ένα σώμα εγγράφων, οδηγών, χαρτών, φωτογραφιών, απογραφές των υλικών, τα οποία δείχνουν αυτά που δεν φαίνονται.

Λάρα Αρματσέγκουι, βουνό απο μπάζα, Sint-Truiden, 2005

Η Μέση Ανατολή (ξανα)ιδωμένη απο τον Άκραμ Ζαατάρι

Αυτή η δεύτερη συμμετοχή του Λιβάνου συμπίπτει με την εβδομηκοστή επέτειο της ανεξαρτησίας του. Ο συνιδρυτής του Αραβικού ιδρύματος εικόνας, καλλιτέχνης ιστορικός Άκραμ Ζαατάρι μιλάει για το παρόν αντλώντας από την μνήμη του αραβικού κόσμου , μέσα από ιστορικά έγγραφα. Είχε σχεδιαστεί για την Μπιενάλε μια νέα εγκατάσταση (βίντεο και φωτογραφίες) που ενδιαφέρεται για το θέμα της παραγωγής και της κυκλοφορίας των εικόνων στο πολιτικό πλαίσιο της σημερινής Μέσης Ανατολής.

Άκραμ Ζαατάρι,ο χώρος υποδοχής του στούντιο Shehrazade, 2006

Κρίση Ταυτότητας

Ο βίντεο μηχανισμός του νέου Δανού Γέσπερ Γιουστ (γενν.1974) ενσωματώνει την αρχιτεκτονική των τόπων για να βυθίσει πλήρως τον θεατή μέσα στην εικόνα. Πέντε ταινίες που προβάλλονται ταυτόχρονα σε μεγάλες οθόνες, έχουν αποτυπωθεί σαν θραύσματα μιας αφήγησης με σκοπό την ανακατασκευή της, μια σκηνή με τρεις άνδρες που εκτυλίσσεται σε ένα περιβάλλον τόσο οικείο όσο και ενοχλητικό. Ένας νέος προβληματισμός γύρω από τα θέματα επιλογών του καλλιτέχνη, την ταυτότητα και την αίσθηση του ανήκειν ή όχι σε έναν τόπο, μια κουλτούρα.

Γέσπερ Γιουστ, χωρίς τίτλο

Ένα κουαρτέτο για τη Γερμανία.

Σαν συγκατάνευση για την 50η επέτειο απο την συνθήκη των Ηλυσίων, η Γερμανία και η Γαλλία ανταλλάσσουν συμβολικά τους χώρους τους.(οι κλασσικά προβλέψιμες αβρότητες) Η επιμελήτρια του γερμανικού περιπτέρου, Σουζάν Γκεσχάιμερ, επέλεξε να καλέσει τέσσερις διεθνείς καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν μια προνομιακή σχέση με τη Γερμανία. Περιληπτικά, η έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες του ινδού Νταβανίτα Σινχ και του Νοτιαφρικανού Σάντου Μοφοκένγκ, το φίλμ του γαλλο-γερμανού σκηνοθέτη Ρομουάλντ Καρμακάρ και τα έργα του κινέζου γλύπτη και περφόρμερ Αϊ ΓουεϊΓουέι.