5΄διάβασμα
Να, μία υπέροχη ιδέα των επιμελητών Σάσα Γουλφ and Πίτερ Καγιάφας, που μετατράπηκε σε έκθεση το καλοκαίρι που πέρασε. Αφορά την προσπάθεια περιγραφής της ιστορίας του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, του πιο δημοφιλούς -ίσως- έργου του Σαίξπηρ, με είκοσι τρεις φωτογραφίες. Η πρωτοτυπία εδώ έγκειται στο γεγονός ότι οι εικόνες αυτές δεν έχουν δημιουργηθεί από έναν φωτογράφο (με αυτή την εμμονική προσήλωση στην παρουσίαση οπωσδήποτε μιας «σειράς» φωτογραφιών, πρακτική η οποία στην ανάπτυξή της παρουσιάζει ένα χαρακτήρα ανισοβαρή. Επιπλέον, η ενότητα που προκύπτει φέρει εμφανή τα σημάδια ενός δημιουργικού αδιεξόδου και είναι προφανής ο πνευματικός εκβιασμός για την δημιουργία παραγώγων μιας ιδέας με ισάξια δυναμική, της οποίας η διαδρομή έπρεπε -υπο φυσιολογικές συνθήκες- να τελειώνει αν όχι στην πρώτη, αλλά ίσως στην δεύτερη ή τρίτη φωτογραφία). Αντ’ αυτού την αφήγηση ανέλαβε ένα άθροισμα εικόνων διαφορετικών φωτογράφων, που σημειωτέον, αν και αποτυπώνουν διάφορες εκφάνσεις των ανθρωπίνων πραγμάτων, παρ’όλα αυτά καμία απο αυτές δεν έγινε με σκοπό την εικονοποίηση του συγκεκριμένου έργου.
Αντιγράφω απο το δελτίο τύπου:
"Η πρόθεση της έκθεσης αυτής είναι να αντιμετωπιστεί κάπως παιχνιδιάρικα ο από μακρού συντονισμός ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες, και να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η συνέργεια είναι ικανή να δημιουργήσει κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών της.Η έκθεση που συντίθεται με το σώμα του έργου στο μυαλό, και οι φωτογραφίες που η θεματική τους παραπέμπει σε συγκεκριμένες πτυχές του δράματος, στις σκηνές πάλης, στην σκηνή του πάρτυ, στο μπαλκόνι, στη κορύφωση της αγάπης, στους θανάτους των πρωταγωνιστών και στη μετέπειτα απαθανάτιση -είναι όλα επιλεγμένα για τη ατομική τους δύναμη, καθώς και τις αφηγηματικές ικανότητες τους. Ο θεατής καλείται να εξετάσει πώς οι φωτογραφίες μπορεί να έχουν μια ποικιλία από σημασίες, και πώς οι εικόνες και οι -γνωστές στο κοινό- αφηγήσεις μπορούν να επιτύχουν νέο νόημα όταν παρουσιάζονται με διαφορετικά πλαίσια".
 |
| Μαρκ Στάινμετζ. Bourbon Street, New Orleans, 1995 Yancey Richardson Gallery |
 |
| Γιόζεφ Σζάμπο. Smokin’ by the school, 1976 Gitterman Gallery |
 |
| Μπρους Ντάβινσον. Gang, Brooklyn, 1959. Howard Greenberg Gallery |
 |
| Κόλιν ΛαΦλες. Matt,Will,Henry and Ray, 2007. ClampArt Gallery |
 |
| Γιόζεφ Σζάμπο. Night owls, 1971. Gitterman Gallery |
 |
| Έλιοτ Έργουιτ. Rome, 2005. Jackson Fine Art |
 |
| Ουίλιαμ Γκέντνι. Girl and boy sit in chairs on porch, 1972. Duke University |
 | |||||||||||
| Πολ ΜακΝτόνα. Central Park, Couple kissing, NYC, 1972. Sasha Wolf Gallery |
 |
| Μαρκ Στάινμετζ. Renee, Athens, Georgia, 2001. Yancey Richardson Gallery |
 |
| Γουίτζι. Couple kissing at 3D movie, circa 1945. Arlette and Gus Kayafas |
 |
| Τζεν Ντέιβις. Fantasy No.1, 2004 ClampArt Gallery |
 |
| Έλινορ Καρούτσι. Will it feel the same, 2003. Sasha Wolf gallery |
 |
| Μαρκ Στάινμετζ. Jessica, Athens, Georgia, 1997. Yancey Richardson Gallery |
 |
| Τζουλς Άαρονς. Boys wrestling, West End, Boston, 1950. Arlette and Gus Kayafas |
 |
| Τίνι Χάρις. Woman under street car, Pittsburgh, circa 1945. Arlette and Gus Kayafas |
 |
| Ουίλιαμ Γκέντνι. Man lying on stomach in dirt while another walks on his back. Richard Gedney |
 |
| Μανχαρί Σάρμα. Ben, 2011. ClampArt Gallery |
 |
| Φρανς Σκάλι Όστερμαν. Claire, morning light, 2002. Howard Greenberg gallery |
 |
| Φρανς Σκάλι Όστερμαν. Sleeping(husband), 1998. Howard Greenberg gallery |
 |
| Ουίλιαμ Κρίστενμπέρι. Egg carton cross, 1975. Arlette and Gus Kayafas |
 |
| Γουόκερ Έβανς. Child’s grave, Alabama. Jackson Fine Art |
 |
| Πίτερ Καγιάφας. Mexico city, 2013. Sasha Wolf gallery |
 |
| Ρόμπερτ Ρίτσφιλντ. Olhao-11 Algarve, Portugal, 2010. Arlette and Gus Kayafas |
Η επιλογή των φωτογραφιών προς αποφυγή -αναπόφευκτα ίσως- της παρουσίας ορισμένων στοιχείων χαλαρότητας του συνόλου ή και εννοιολογικής εκτροπής, βασίστηκε σε έργα φωτογράφων που έχουν περιέλθει – οι περισσότεροι- πλέον στη δικαιοδοσία της ιστορίας και ως εκ τούτου είναι σεβαστοί, αλλά άσχετα αν απολαμβάνουν κριτικής ασυλίας ή όχι, οι εικόνες είναι έντονες και προκαλούν αίσθηση. Οι φωτογραφίες οι οποίες ανοίγουν την ακολουθία – εικόνες ανδρικής συντροφικότητας από τον Τζόζεφ Ζάμπο, Μπρους Ντάβιντσον, Μαρκ Στάινμετζ και Κόλιν Λα Φλες- δομούν μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα τόσο τεταμένη ώστε οι εικόνες του φλερτ και της νεανικής αγάπης που έπονται δεν μπορούν να διαλύσουν αυτή την αιωρούμενη ένταση. Στο κομβικό σημείο της έκθεσης, το κάτω μισό μιας διακοσμημένης πόρτας με σίτα χρησιμεύει για το μπαλκόνι της Ιουλιέτας, και ο θάνατος έρχεται αμέσως μετά, εκπεφρασμένος με κλιμακούμενη συγκινησιακή φόρτιση σε φωτογραφίες από τους Τίνι Χάρις, Γουόκερ Έβανς και Φράνσις Σκάλι Όστερμαν.
Μια εύστροφη ιδέα, εύστοχα υλοποιημένη.
επιμέλεια-κείμενο-μετάφραση: Κάππα Λάμδα
© periopton
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
