4' διάβασμα
..."φορώντας" λάστιχα δρόμου, για χωμάτινη διαδρομή παρακαλώ, και ταυτόχρονα οι αναβάτες που συμμετείχαν στον αγώνα, να φοράνε κοντομάνικα, μισά κράνη "αυγά", γυαλιά ηλίου για τη σκόνη ή μαντήλι τύπου καουμπόι, με ή χωρίς γάντια (με τη μανέτα να γλιστράει, αποτέλεσμα της προσπάθειας μέσα στη ζέστη), με φόρμες, μπλουτζίν και παπούτσια περιπάτου και ο αφέτης με κάσκα του Αγγλικού εκστρατευτικού σώματος Αφρικής. Μία περίεργη μίξη άγνοιας, επινόησης, ελπίδας, θάρρους, μαχητικότητας και αποφασιστικότητας. Η Ελλάδα προσπαθεί να συνέλθει απο τις περιπέτειες ενός παγκοσμίου και ενός εμφυλίου πολέμου και ο καθένας προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή του, με ό,τι διαθέτει, ό,τι μπορεί να βρεί και ό,τι μπορεί να συναρμολογήσει.
Αν και η ιστορία από τότε έχει αλλάξει την τεχνολογία και τις συνθήκες οδήγησης, η θέληση, η σχέση σεβασμού ανάμεσα στον αναβάτη και στο μηχάνημα, η προσοχή στο να μην διασχίζουν το λεπτό όριο που οδηγεί στην αναίδεια καθώς επίσης και ο δικός τους τρόπος επεξεργασίας και ερμηνείας την κρίσιμη στιγμή, παραμένουν αναλλοίωτα.
Horex, BMW, Matchless ... αν ένα από αυτά τα ονόματα μοτοσυκλετών που βρίσκονται στη γραμμή εκκίνησης, δεν παραπέμπουν αμέσως σε μια εικόνα, μνήμη ή τον τόπο, τότε κάτι άλλο σίγουρα έρχεται στο μυαλό. Μια ματιά, μια έκφραση, το φως, μια έννοια. Γιατί βλέπετε λίγα πράγματα έχουν συλλάβει το πάθος, την εμμονή ενίοτε, των ανδρών, όπως η μοτοσικλέτα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν καλύπτεται απο κάποιο πέπλο μυστηρίου. Απλώς οι μοτοσικλέτες αντιπροσωπεύουν ένα ιδιόμορφο συνδυασμό πολλών ιδιοσυγκρασιακών στοιχείων: τον κίνδυνο, την ταχύτητα, την προσήλωση, τη μοναξιά, τη μηχανική, το θόρυβο, και τη σωματική ικανότητα.
Για τις φωτογραφίες θα μπορούσαμε να πούμε πολλά αρνητικά αν τις κρίναμε αυστηρά απο τεχνικής και αισθητικής πλευράς. Για την ασάφειά τους, τις πολύ λίγες λεπτομέρειες -πέρα από τα θέματα που εμπλέκονται, τις αταίριαστες γωνίες και τον ελαφρώς ακατάλληλο φωτισμό να είναι διακριτικά ενοχλητικά χωρίς να είναι προφανή. Παρ'όλα αυτά, ο -άγνωστος- φωτογράφος θεωρώ πως έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε με τον οποιονδήποτε εξοπλισμό του. Κάλυψε τις στροφές, στάθηκε απέναντι στον αναβάτη στην ευθεία, κατέγραψε την ταχύτητα και την δεξιότητα και οι εικόνες του παρά τον αποτυπωτικό τους χαρακτήρα, περιέχουν αυτή την αντιπαράθεση αθωότητας και σκληράδας καθώς και μια αίσθηση της σύνθεσης. Και παρέδωσε στο χρόνο, αφοπλιστικά όμορφες φωτογραφίες με δαντελωτά πλαίσια. Ενθύμια μιας εποχής και των ανθρώπων της που έχει περάσει μεν, αλλά εμείς αγαπάμε να ανατρέχουμε σ'αυτήν.
που ο φόβος γίνεται ευφορία και πάλλεται μέχρι επάνω στα χέρια σου. Με δυσκολία βλέπεις στο ένα εκατοστό, τα δάκρυα εξατμίζονται τόσο γρήγορα από τις ριπές του αέρα, πριν προλάβουν να κυλήσουν προς τ'αυτιά σου. Ο μόνος ήχος είναι αυτός του αέρα και ο πνιχτός βρυχηθμός που παράγεται από τα διαφράγματα της εξάτμισης. Παρακολουθείς τη λευκή γραμμή και προσπαθείς να την ακολουθήσεις...ουρλιάζοντας καθώς στρίβεις δεξιά, μετά αριστερά και κατεβαίνοντας την μεγάλη κατηφόρα του λόφου προς την Πασίφικα...ηρεμώντας τώρα, προσέχοντας για μπάτσους, αλλά μέχρι την επόμενη σκοτεινή έκταση και για μερικά ακόμη δευτερόλεπτα στο όριο...Το όριο..." – Χάντερ Σ. Τόμσον, 'Χελς Έιντζελς' (απόδοση: Κάππα Λάμδα)
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση του παρόντος
(ολόκληρου ή αποσπασμάτων) των εικόνων συμπεριλαμβανομένων
© periopton
Επιμέλεια-μετάφραση-κείμενο: Κάππα Λάμδα
