1' διάβασμα
μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Γιόζεφ Ροτ 'η ομολογία ενός δολοφόνου'
[…] «Νά» είπε ο νάνος. «Αυτή και εκείνη είναι φτιαχτές. Εγώ τις έφτιαξα»…»Ετούτη είναι πλαστή!» Και: «Ετούτη είναι πλαστή!» Και: «Ετούτη είναι πλαστή!» Και το πρόσωπό του έμεινε ανέκφραστο. Δεν έπαιξε ούτε τό βλέφαρό του. Ήταν ολοφάνερο πώς δέν τόν ένοιαζε διόλου άν οι φωτογραφίες ήταν πλαστές ή όχι. Ήταν φωτογραφίες. Ήταν παραπάνω από φωτογραφίες: ήταν αποδείξεις. Κι αφού από χρόνια είχε μάθει ότι οι πλαστές φωτογραφίες ήταν το ίδιο καλές αποδείξεις μέ τις αληθινές, είχε ξεμάθει πιά να ξεχωρίζει τίς μέν από τίς δέ. Με παιδιάστικη σχεδόν αφέλεια πίστευε πως οι πλαστές φωτογραφίες, που ο ίδιος είχε κατασκευάσει, δέν υστερούσαν σε τίποτα απο τις κανονικές φωτογραφίες, τίς αληθινές αποδείξεις. Ναί. Νομίζω πως δεν ήξερε κάν σέ τί διέφεραν οι πλαστές από τις αληθινές φωτογραφίες, τα πλαστά από τα αληθινά γράμματα.
 |
| 📸© Κ.Λ. all rights reserved |
Γιόζεφ Ροτ
Η ομολογία ενός δολοφόνου
μετφ. Μαρία Αγγελίδου
εκδ. Άγρα
© periopton
