Ο Σωκράτης Μαυρομμάτης στο ίδρυμα Μιχελή

3' διάβασμα

Ελευσίνα, Λεπτομέρεια ιωνικού κίονα στον βόρειο χώρο των Μεγάλων Προπυλαίων (2002)

Ο επισκέπτης της έκθεσης φωτογραφίας του Σωκράτη Μαυρομμάτη, διαπιστώνει ότι ο φωτογράφος διέσχισε κάθετα και με ενάργεια το σαφές -μα αποτρεπτικό- τοπίο της ταξινομικής αποτύπωσης και συγκριτικής καταγραφής, οδηγώντας τον θεατή και το βλέμμα του εκεί που δεν είχε ποτέ ταξιδέψει ή τουλάχιστον δεν διέθετε, γι'αυτό ,επαρκή εσωτερική ορατότητα. Τον εισήγαγε, διαπερνώντας τη διακεκαυμένη ζώνη του προβλέψιμου, στο υπομνηστικό χρώμα, στο κρυφτό της σκιάς σε ένα ανάγλυφο, στην αμφιβολία μιας πτύχωσης. Του σύστησε οπτικά πεδία με απείθεια στην καταστροφή και με ακατανόητη ομορφιά. Του πρότεινε τη λοξή ανάγνωση της κληρονομιάς μας και του υπέδειξε "το κάλλος που έλαμπε εναργέστατα ανάμεσα σε εκείνα τα θεάματα" αποδίδοντας ελεύθερα τον Πλάτωνα (Πλάτων «Φαίδρος»). (Κ.Λ.)

Μουσείο βασιλικών τάφων Αιγών. Χάλκινες πόρπες. (2013)

Μουσείο Πέλλας. Όχανο ασπίδας.
Λεπτομέρεια Ευρώπης καθισμένης στη ράχη του Διός-ταύρου. (2011)

Μουσείο βασιλικών τάφων Αιγών.
Η χρυσή τεφροδόχος λάρνακα του Φιλίππου Β. (2013)

Παραθέτω το κείμενο του δημιουργού που συνοδεύει την έκθεση.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Δυσδιάκριτες πραγματικότητες στην εφαρμοσμένη αρχαιολογική φωτογραφία

Η αισθητική στην εφαρμοσμένη αρχαιολογική φωτογραφία διαμορφώθηκε στα πρώτα εκατό χρόνια φωτογραφικής παρουσίασης μνημείων και αντικειμένων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Από τη δεκαετία του 1850 έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1960, η μετατροπή της έγχρωμης πραγματικότητας σε μαυρόασπρη καθιέρωσε την ανάγνωση του αρχαίου κόσμου, με αφαιρετικό τρόπο και κατά συνέπεια με αποδοχή της καλλιτεχνικής υπόστασης της απεικόνισής του.

Τα επόμενα χρόνια που η έγχρωμη αποτύπωση ξεπέρασε τις αδυναμίες της, ως προς την αξιοπιστία και την αντοχή στον χρόνο, οι φωτογραφημένες αρχαιότητες έχασαν κάπως εικαστικά, αλλά κέρδισαν σε τεκμηρίωση. Στην ήδη διαμορφωμένη αισθητική της μαυρόασπρης απόδοσης, το χρώμα ανάγκασε φωτογράφους και κοινό στην αποδοχή μιας "αλήθειας" πιο κοντά στην πραγματικότητα, προσθέτοντας όμως μια νέα παράμετρο που αναζητούσε νέες φόρμες, αφηρημένα σχήματα, αλλά και λεπτομέρειες ενός απροσδόκητου μικρόκοσμου, μιας δυσδιάκριτης πληροφορίας σε ένα μικρό απόσπασμα.

Τα συνδετικά στοιχεία που συνοψίζουν το περιεχόμενο αυτής της παρουσίασης είναι η αποσπασματική απόδοση μνημείων και αντικειμένων που φθάνουν έως τη λεπτομέρεια ενόα σχεδόν αόρατου σημείου, εκεί που η τεκμηρίωση και η εικαστική πρόθεση συνυπάρχουν. Όλες οι εικόνες εντάσσονται στην εφαρμοσμένη αρχαιολογική φωτογραφία και έχουν γίνει για τις ανάγκες καταγραφής των αναστηλώτικών έργων στην Ακρόπολη και την εικονογράφηση αρχαιολογικών βιβλίων και καταλόγων. (Σ.Μ.)