Βλέποντας αυτό που δεν είσαι εσύ

3′ διάβασμα

 

 

Η αλήθεια είναι πως τον αγάπησε∙ τον αγάπησε πολύ. Όμοια και τα δικά του αισθήματα, σε ένταση και πάθος. Τα είχε εκφράσει άλλωστε, στην αφιέρωση που έγραψε recto-verso στη φωτογραφία του. Αυτής που της έστειλε από το εξωτερικό:

"Σε θέλω Για μένα μόνο για μένα Τώρα και για πάντα" καθώς και...  
" Βίκη._ Αγαπημένη μου μου είχες ζητήσει μια φωτογραφία μου και εγώ στην στέλνω από την Ιταλία
ως απόδειξιν της αληθινής και αιωνίας αγάπης που έχω για σένα από το έτος 1947._ Με άπειρη αγάπη…"

 

 

Βλέπετε υπήρξε μια μετάβαση, απρόσμενη... μα αναγκαία. Δάκρυα, όρκοι, υποσχέσεις επιστροφής, σχέδια ξανανταμώματος, να μη χωρίσουν ποτέ. Ομως ο χρόνος -όπως όλοι γνωρίζουμε καλά- είναι διαβρωτικός και η απόσταση αποπροσανατολίζει. Κάπου απορροφήθηκαν, κάπου αμέλησαν, κάπου ξεχάστηκαν... Για μισό λεπτό! Ξεχάστηκαν; Ας γελάσω... Η φωτογραφία του βρέθηκε στην τσάντα της, 50 χρόνια μετά.

Το πορτρέτο ενός νέου που -όπως είναι φυσικό- παραμένει, καθώς περνάει ο χρόνος, αναλλοίωτο. Δηλαδή ένα αυτοπροσδιοριζόμενο μοντέλο που πολλαπλασιάζει τον εαυτό του σε μια διηνεκή στρατιά από άβαταρ, τα οποία εκπέμπουν, τα κατά την τρέχουσα ανάγκη, ανάλογα χαρακτηριστικά. Το πορτρέτο μπορεί να γίνει περίπλοκο τόσο για τον απεικονιζόμενο, όσο και για τον θεατή. Το φαινόμενο, γίνεται εντονότερο σ' αυτά που είναι φωτογραφικά αποτυπωμένα, γιατί πρέπει να παραδεχθούμε, ότι οι φωτογραφίες διαπραγματεύονται την αλήθεια και την προσποίηση, τι βρίσκεται πέρα από το φαινομενικό.

Ετσι ο απαθανατιζόμενος προσκολλάται στην εικόνα που θέλει να προβάλλει, έναν εαυτό στον οποίο ενίοτε καταφεύγει και που δεν θέλει να προδώσει. Πιθανόν φοβούμενος τον ιδιαζόντως ανιχνευτικό φακό και τις παραγόμενες ποικιλόμορφες τεκμηριώσεις. Μερικοί μπορεί να είναι υπερβολικοί, ή να παγιδευτούν σε μια στιγμή αμηχανίας, ή να εκφράζουν μια φευγαλέα αλήθεια... αλλά όλοι αντικατοπτρίζουν ένα γνώρισμα, περισσότερο ή λιγότερο σημαντικό, ένα χαρακτηριστικό προσωπικότητας, ένα alter ego που τεχνηέντως αφήνεται να διαφανεί, αφήνοντας στα σκότη των παρασκηνίων τον ιδίως εαυτόν.

 

© Κ.Λ.
από την ενότητα 'ενδοχώρα'

Ο δε θεατής; αυτός δεν μπορεί να αποφύγει την ανίχνευση τυχόν επαναπροσεγγίσεων (μπορούμε να το πούμε και επανεκτίμηση), στην αναζήτηση για την ταυτότητα του εικονιζόμενου.

Εκτός... αν αγαπάς άνευ όρων.

                              - Κ. Λ.

  

 

επιμέλεια-κείμενο: Κάππα Λάμδα
© periopton

Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
των εικόνων συμπεριλαμβανομένων