Ελ Μούντο

 2′ διάβασμα

 

 

 

απόσπασμα από το βιβλίο ‘Σάνσετ Παρκ’ του Πολ Όστερ

 

(...) Έπειτα, υπάρχουν πάντοτε τα αντικείµενα, τα ξεχασµένα αγαθά, τα εγκαταλελειµµένα πράγµατα. Οι φωτογραφίες του αριθµούν ήδη µερικές χιλιάδες. Στο διαρκώς εµπλουτιζόµενο αρχείο του µπορεί κανείς να βρει εικόνες από βιβλία, παπούτσια, ελαιογραφίες, πιάνα, τοστιέρες, κούκλες, σετ τσαγιού, αλλά κι από βρόµικες κάλτσες, τηλεοράσεις, επιτραπέζια παιχνίδια, βραδινά φορέµατα, ρακέτες του τένις, καναπέδες, µεταξωτά εσώρουχα, πιστόλια σιλικόνης, πινέζες, πλαστικά στρατιωτάκια, κραγιόν, όπλα, λεκιασµένα στρώµατα, µαχαιροπίρουνα, µάρκες του πόκερ, συλλογές γραµµατοσήµων. Καθώς και την εικόνα ενός νεκρού καναρινιού πεσµένου στον πάτο του κλουβιού του. Δεν ξέρει γιατί αισθάνεται την ανάγκη να τραβήξει αυτές τις φωτογραφίες. Έχει απόλυτη συνείδηση πως πρόκειται για µια ανιαρή, εντελώς ανώφελη ασχολία. Κάθε φορά ωστόσο που µπαίνει σε ένα σπίτι, νιώθει ότι τα πράγµατα του φωνάζουν, του µιλάνε µε τις φωνές των ανθρώπων που δεν είναι πια εκεί, ζητώντας του να τα κοιτάξει για τελευταία φορά προτού αποµακρυνθούν. Τα άλλα µέλη της οµάδας τον πειράζουν για τη µανία του µε τις φωτογραφίες, εκείνος όµως δεν τους δίνει καµία σηµασία. [...] Εκείνος ωστόσο το µόνο που θέλει είναι οι φωτογραφίες του∙ όχι τα αντικείµενα, αλλά τις φωτογραφίες των αντικειµένων. Εδώ και λίγο καιρό, έχει τη συνήθεια να µιλάει όσο το δυνατόν λιγότερο όταν εργάζεται. Ο Πάκο κι ο Φρέντι αποφάσισαν να τον φωνάζουν Ελ Μούντο.

 

 

sombras nocturnas con maniquí
© Κ.Λ. -2017

Nota bene

Πολ Όστερ
ΣΑΝΣΕΤ ΠΑΡΚ
μετάφραση: Σπύρος Γιανναράς
Eκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

 

 

 

Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου,
(ολόκληρου ή αποσπασμάτων)

© periopton