4' διάβασμα
(από το δελτίο τύπου της γκαλερί Howard Greenberg)
Ο νεορεαλισμός είναι δύσκολο να καθοριστεί. Είναι μια παρόρμηση. Είναι μια στιγμή. Είναι μια πράξη ανάκαμψης και αποκατάστασης. Είναι μια πηγή έμπνευσης, μια βρύση που δεν σταματά ποτέ να ρέει.
– Μάρτιν Σκορτσέζε
 |
| Mario de Biasi, Porta Vittoria, Milano, 1950s |
Μια έκθεση για την Ιταλική μεταπολεμική φωτογραφία πραγματοποιήθηκε στη γκαλερί Howard Greenberg από τις 12 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 10 Νοεμβρίου του 2018. Μέσα από το φακό του νεορεαλισμού, η έκθεση The New Beginning for Italian Photography: 1945-1965, διερευνά πώς οι φωτογράφοι τεκμηρίωναν την καθημερινή πραγματικότητα κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
 |
| Stefano Robino, 'από την αναχώρηση του πλοίου Χριστόφορος Κολόμβος, Γένοβα', 1957 |
Σε επαφή με τις κινηματογραφικές και λογοτεχνικές απεικονίσεις των μεταπολεμικών συνθηκών, η φωτογραφία αγκάλιασε και αυτή τον νεορεαλισμό, φωτίζοντας το εδώ και τώρα μιας χώρας που αναδύεται από τα ερείπια, ζωντανή, με ζωτικότητα και ελπίδα. Με τα έντυπα σε άνοδο, οι φωτογράφοι και τα ρεπορτάζ τους έπαιξαν αναπόσπαστο ρόλο στην απεικόνιση της μεταπολεμικής περιόδου, όταν το 1945, που αργότερα ονομάστηκε "έτος μηδέν", ήρθε η ώρα για μια νέα αρχή. Σε συνθέσεις με κυρίαρχα στοιχεία την γραμμή και το σχήμα, οι εικόνες μεταφέρουν καταγραφές φευγαλέων στιγμών που γίνονται οι σπόροι ευρύτερων φανταστικών αφηγήσεων. Κατ' ουσία ουμανιστικές, οι εικόνες μεταδίδουν την ανησυχία τους για την εξεύρεση ασυνήθιστων ιστοριών σε συνηθισμένες καθημερινές σκηνές.
 |
| Augusto Cantamessa, (κοντινός ορίζοντας), 1955 |
 |
| Stefano Robino, (μετανάστες αναχωρούν με το πλοίο Χριστόφορος Κολόμβος, Γένοβα), 1959 |
 |
| Mario de Biasi, Milano (Ντουόμο, το προαύλιο με χιόνι), Μιλάνο 1951 |
 |
| Mario de Biasi, Νάπολι, 1950s |
 |
| Fulvio Roiter, Valcamonica, 1962 |
 |
| Carlo Bavagnoli, (από την ενότητα 'άνθρωποι του Trastevere', Ρώμη), 1957-58 |
 |
| Sante Vittorio Malli, Η σκάλα 1958 |
 |
| Stefano Robino, (από το κτήριο Antonelliana), 1970 |
 |
| Mario Giacomelli, αγόρι, Scanno 1957 |
Μεταξύ των φωτογράφων της έκθεσης είναι ο Carlo Bavagnoli, ο οποίος φωτογράφισε τις γειτονιές της εργατικής τάξης στη Ρώμη και αργότερα συνεργάστηκε με το περιοδικό Life. Ο Mario de Biasi, ο οποίος άρχισε να φωτογραφίζει το 1944 με μια κάμερα που βρήκε στα ερείπια της Νυρεμβέργης. Ο Sante Vittorio Malli, ο οποίος αφιερώθηκε στα πορτραίτα και τοπία, και ίδρυσε την φωτογραφική ομάδα 'Il Naviglio' το 1956. Ο Franco Pinna, ο οποίος τράβηξε τις πρώτες φωτογραφίες του στη Ρώμη το 1944, κατά την άφιξη των συμμαχικών στρατευμάτων και ο Stefano Robino, ένας καλλιτέχνης και σχεδιαστής γνωστός για το καλλιεργημένο και κομψό στυλ του.
Η ανεξάρτητη επιμελήτρια και δημοσιογράφος Enrica Viganò ερεύνησε για πάνω από μια δεκαετία το φαινόμενο του ιταλικού νεορεαλισμού στη φωτογραφία και τον εντοπισμό σημαντικών έργων και καλλιτεχνών της εποχής. Όπως γράφει σε ένα δοκίμιο στο νέο βιβλίο NeoRealismo: The New Image in Italy 1932-1960, «Αυτή η περίοδος της αναγέννησης της χώρας χαρακτηριζόταν από μια προσπάθεια συλλογικού επαναπροσδιορισμού (ταυτότητας), μια επιχείρηση στην οποία η φωτογραφία θα μπορούσε να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο. Το βλέμμα των φωτογράφων αφορούσε πραγματικούς ανθρώπους, πραγματικά τοπία, συλλογικές ιστορίες δονούμενες με σώμα και ψυχή ».
Δείτε επίσης:
Νίνο Μιλιόρι... με το υλικό των ονείρων
επιμέλεια-μετάφραση-προσαρμογή: Κάππα Λάμδα
© periopton
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο αναδημοσίευση/χρήση/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου, (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
