3' διάβασμα
Και ξαφνικά αναδύθηκε μια άλλη πραγματικότητα, όπου σαν «νέο φυσιολογικό» προβάλλεται ένας κόσμος από μάσκες και πλέξιγκλας, αποστάσεις 1,5 μέτρου, σχολαστικό πλύσιμο χεριών και κατ’οίκον απομόνωση. Μεσούσης αυτής της κατάστασης, ο καλλιτέχνης Μαουρίτσιο Κατελάν σε συνεργασία με το Νέο Μουσείο της Νέας Υόρκης (newmuseum.org), ζήτησε από φίλους του καλλιτέχνες και ερμηνευτές να διαβάσουν μια ιστορία της επιλογής τους, σαν ένα είδος συντροφιάς αυτές τις ημέρες της καραντίνας.
Κάθε συμμετέχων/ουσα λοιπόν ήταν ελεύθερος να διαβάσει μια επιλογή από το αγαπημένο του βιβλίο – μια πρόταση, ένα απόσπασμα, ένα κεφάλαιο ή κάτι περισσότερο – που δημοσιευόταν στο ιστότοπο του Νέου Μουσείου (https://www.newmuseum.org/pages/view/bedtime-stories) και ήταν στη διάθεση του διαδικτυακού κοινού.
Στην τρίτη ιστορία η Μινέρβα Κουέβας (Μεξικανή εννοιολογική καλλιτέχνις) διαβάζει ένα απόσπασμα από το "Βιβλίο των Εναγκαλισμών", ενός από τους γνωστότερους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής του 20ού αιώνα, του Εντουάρντο Γκαλεάνο και προβεβλημένης προσωπικότητας της Λατινοαμερικάνικης Αριστεράς.
“Το βιβλίο των εναγκαλισμών»” (1989)
'το πανηγύρι της φαντασίας'
[...] Συνέβη στην είσοδο της πόλης Ολλανταϋτάμπο, κοντά στο Κούζκο. Είχα αποσπαστεί από μια ομάδα τουριστών και στεκόμουν μόνος κοιτώντας τα αρχαία ερείπια από μακριά όταν ένα μικρό αγόρι από τη γειτονιά, κοκαλιάρικο και κουρασμένο, ήρθε για να ρωτήσει αν θα του έδινα ένα στυλό. Δεν μπορούσα να του δώσω το στυλό μου γιατί το χρησιμοποιούσα για να γράψω κάθε είδους βαρετές σημειώσεις, αλλά προσφέρθηκα να ζωγραφίσω ένα μικρό γουρούνι για αυτόν στο χέρι του.
Ξαφνικά η φήμη απλώθηκε παντού. Περικυκλώθηκα από ένα πλήθος παιδιών που απαιτούσαν με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους να σχεδιάσω ζώα στα μικρά τους χέρια τα σκασμένα από βρωμιά και κρύο, η επιδερμίδα τους καμένο δέρμα: κάποιος ήθελε έναν κόνδορα και κάποιος ήθελε ένα φίδι, άλλοι προτιμούσαν μικρούς παπαγάλους ή κουκουβάγιες, και μερικοί ζήτησαν φάντασμα ή δράκο.
Τότε, εν μέσω του γενικού πανικού, ένας άστεγος πιτσιρικάς που δεν ξεπερνούσε το ένα μέτρο, μου έδειξε ένα ρολόι ζωγραφισμένο με μαύρο μελάνι στον καρπό του.
"Ένας θείος μου που ζει στη Λίμα μου το έστειλε", είπε.
"Και πηγαίνει καλά;" τον ρώτησα.
"Πηγαίνει λίγο πίσω", παραδέχθηκε. (μετάφραση: Κ. Λ.)
ⓘ η μετάφραση είναι πρωτότυπη και υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα
Δείτε επίσης:
ιστορίες για πριν τον ύπνο (Ι)
ιστορίες για πριν τον ύπνο (ΙΙ)
ιστορίες για πριν τον ύπνο (ΙV)
© newmuseum
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
επιμέλεια-μετάφραση: Κάππα Λάμδα
© periopton
