2' διάβασμα
Αυτή η φωτογραφία του Λυσιέν Κλεργκ πάρθηκε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της "Διαθήκης του Ορφέα" το 1959. Πρόκειται για την τελευταία ταινία του Κοκτώ, της οποίας ο υπότιτλος είναι: "Μη με ρωτάς γιατί".
 |
| Ο Κοκτώ διασταυρώνεται με τον άνθρωπο -άλογο, Baux de Provence, 1959 © Lucien Clergue |
Ο Ζαν Κοκτώ προσπερνώντας μια υβριδική μορφή. Αυτή η φοβερή διασταύρωση, κένταυρο δεν μπορείς να τον πεις -δεν εμπίπτει στη ταξινομική συγκρότηση του μύθου, είναι ένα πλάσμα του ονείρου. Ο άνθρωπος με την (τεχνητή) κεφαλή αλόγου, ακίνητος και αμίλητος παρατηρεί.
Ενας οιονεί φύλακας όπου επιτρέπει ή ματαιώνει την είσοδο στον Κοκτώ, ο οποίος αποχωρεί ή προσέρχεται; Η γραμμή του Σωσυριανού κλάσματος είναι πλέον ασαφής. Ματαιωμένη η αλγοριθμική διαδικασία, χωρίς πια σημαίνον και σημαινόμενο. Εχει μόλις αποτυπώσει το ποιητικό ίχνος ή βαδίζει στο διάδρομο του χρόνου, οι όροι και οι προϋποθέσεις της μυθοπλαστικής νομιμότητας ανιχνεύονται στον ορθωμένο τοίχο, προς τα ερείπια που ασπρίζουν στο βάθος -εκεί όπου ο καθρέφτης, προς την απόλυτη λήθη;Αυτή η δυνητική διαίρεση παραδόξως, δημιουργεί αυτή την εννοιολογική αλλοτριότητα. Ο χώρος ήσυχος και άδειος, ο ίδιος ο χώρος είναι φορτισμένος από την ανθρώπινη παρουσία αλλά και την οδυνηρή απουσία κάποιου. Ο Κοκτώ γίνεται και πάλι σύγχρονος με αυτά τα διαχρονικά στερεότυπα: της προσπάθειας εξιχνίασης ενός απροσδιόριστου γρίφου, της περιπλάνησης στο άγνωστο, της αναζήτησης μιας απάντησης για το μυστήριο της παρουσίας.
Αυτές οι εικόνες κατακλύζουν με τη δύναμή τους το αμφίθυμο παρόν, σχηματίζουν απρόσμενα πρωτόκολλα από νέες μορφές ευαισθησίας και αντίληψης του κόσμου, όπου αλήθεια και ψευδαίσθηση είναι επί ίσοις όροις. (Κ. Λ.)
επιμέλεια-κείμενο: Κάππα Λάμδα
© periopton
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση του παρόντος
(ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
