η ιδιαίτερη περίπτωση της κόμισσας τoυ Καστιλιόνε

4' διάβασμα

 

 

 

Υπάρχουν καλλιτέχνες με αξιοσημείωτο δημιουργικό αποτύπωμα, που συνίσταται από ένα ασεβές πνεύμα και αχαλίνωτη φαντασία, σε συνδυασμό με την εξαιρετική κατανόηση των ιδιοτήτων των υλικών τους. Πολλά τα ονόματα που εύκολα μπορείς να ανακαλέσεις στη μνήμη σου: Σίγκμαρ Πόλκε, Σίντι Σέρμαν, Τζόελ-Πίτερ Γουίτκιν, Γκέρχαρτ Ρίχτερ... Κοινό χαρακτηριστικό τους ένα διακριτό προσωπικό έργο που συνίσταται από υβριδικές τεχνικές, φωτογραφίες με προσομοίωση ρόλων, εικόνες με χρωματικές επεμβάσεις ή εξ ολοκλήρου επιζωγραφισμένες, έργα ασύμβατα με την -τότε- επικρατούσα δημιουργική προσέγγιση.

Αποτελούν πρόσωπα αναφοράς, τα έργα των οποίων επιβάλλεται, αν όχι υποχρεούται, κάποιος να μνημονεύει όταν αναφέρεται στην καλλιτεχνική πρωτοπορία και τα ονόματά τους εντοπίζονται στις πρώτες θέσεις στην ιστορία της τέχνης. Γνωρίζοντας όμως πως δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη και ακολουθώντας τον μίτο μέχρι την πρωτογενή πηγή, ένα όνομα επιστρέφει σαν απαντητική ηχώ από το μακρινό 1860. Βιργινία Ολντοΐνι, γνωστή ως κόμισσα τoυ Καστιλιόνε. Γιατί όμως θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί λίγοι κατάφεραν να εκφραστούν τόσο τολμηρά, ανέμελα και αινιγματικά όσο η Βιργινία Ολντoΐνι.

Θεωρούμενη ως η πιο όμορφη γυναίκα της εποχής της, στάλθηκε στο Παρίσι το 1856 για να πείσει τον Ναπολέοντα Γ 'να υποστηρίξει την ιταλική ενοποίηση. Ο ξάδερφός της Καμίλο Καβούρ, υπουργός, της έδωσε εντολή να πετύχει με οποιοδήποτε κόστος. Έτσι... έγινε σύντομα η ερωμένη του αυτοκράτορα. Ένα χρόνο αργότερα, επισκέφτηκε τους Μάγιερ & Πίρσον, που είχαν ένα διάσημο στούντιο φωτογραφίας, όπου εκεί γνώρισε τον Πιέρ-Λουί Πίρσον (1822-1913) φωτογράφο της Αυτοκρατορικής Αυλής. Αυτή η συνάντηση μετατράπηκε σε μακροχρόνια συνεργασία με φωτογραφίες της να εικονογραφούν τακτικά δημοσιεύματα της εποχής και έγιναν η πρώτη καταγραφή φωτογραφίας μόδας.

 

 Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας, δημιούργησαν περισσότερα από 400 πορτρέτα. Σε αντίθεση με τους συνήθως παθητικούς φωτογραφιζόμενους, η Ολντoΐνι επέλεξε να γίνει η καλλιτεχνική διευθύντρια των φωτογραφιών της. Επέλεγε τη γωνία λήψης, έδινε οδηγίες για τη μετά την παραγωγή επεξεργασία, ακόμη μάλιστα επιζωγράφισε περίπλοκα μοτίβα σε μερικές από τις εικόνες της. Το σώμα του έργου χρονολογεί τις θριαμβευτικές της στιγμές στην παρισινή κοινωνία, όπου φορούσε περίτεχνα και πολυτελή φορέματα. Αργότερα, οι φωτογραφίσεις επεκτάθηκαν ώστε να συμπεριλάβουν κοστούμια εμπνευσμένα από το θέατρο, τη λογοτεχνία, τον μύθο καθώς και ηδονοβλεπτικά πλάνα των ποδιών της.

 

η τρομοκρατημένη

ερημητήριο του Πασί

ως Ελβίρα μπροστά στον καθρέφτη

τρελή φάρσα

Βεατρίκη

η βασίλισσα της Ετρουρίας

η βασίλισσα της Ετρουρίας

Το 1870, μετά την κατάρρευση της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, η Ολντoΐνι, διαζευγμένη και νοητικά ασταθής πλέον, αποτραβήχτηκε από τις κοινωνικές δραστηριότητες, ζώντας σαν ερημίτης. Οι κουρτίνες στο διαμέρισμά της ήταν μονίμως τραβηγμένες και το εγκατέλειπε μόνο για να βγει έξω τη νύχτα. Απεβίωσε το 1899, αφήνοντας πίσω της μια καλλιτεχνική κληρονομιά η οποία χαρακτηρίζεται από παρωδίες, βαθιές και εύστοχες κριτικές θέσεις και με εμφανή μια ανεξέλεγκτη επιθυμία για πείραμα. Παρ' όλα αυτά παραμένει υποβαθμισμένη και απαξιωμένη, με το όνομά της να απουσιάζει από τα βιβλία της ιστορίας της τέχνης, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της φωτογραφίας.

 

 

επιμέλεια-έρευνα-κείμενο: Κάππα Λάμδα

© periopton

 

Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)