9' διάβασμα
 |
| 📸© Κ.Λ. |
(απόσπασμα)
"Θεέ μου, σε παρακαλώ βοήθησέ με να κάνω το καλύτερο που μπορώ για την Πένι Νταλ και για την κόρη της. Αν κάποιος πήρε αυτή τη νεαρή γυναίκα, ελπίζω να είναι ακόμα ζωντανή και είναι θέλημά Σου να τη βρω. Παίρνω τα αντικαταθλιπτικά μου, το οποίο είναι καλό. Καπνίζω πάλι, πράγμα που είναι κακό " Σκέφτεται την προσευχή του Αγίου Αυγουστίνου και χαμογελάει μέσα στα ενωμένα χέρια της. "Βοήθησέ με να σταματήσω... αλλά όχι σήμερα".
Αφού τακτοποιήθηκε αυτό, η Χόλι Γκίμπνι ανοίγει το συρτάρι για τον κόβιντ. Υπάρχει ένα κουτί με φρέσκες μάσκες δίπλα στο κουτί με τα μαντηλάκια. Παίρνει μία και βγαίνει έξω για να ξεκινήσει την έρευνά της για την εξαφάνιση της Μπόνι Ρέι Νταλ.
Είκοσι λεπτά αργότερα η Χόλι οδηγεί αργά στη λεωφόρο Ρεντ Μπάνκ. Λίγο πριν από το Ντίρφιλντ Παρκ περνάει από ένα παγωτατζίδικο, όπου ένα τσούρμο παιδιά κάνουν σκέιτμπορντ στο σχεδόν έρημο πάρκινγκ. Προσπερνά τον χώρο αποθηκών Τζον Μπόι, 'Ενοίκιο με το μήνα και ανά έτος'. Περνάει από ένα εγκαταλελειμμένο πρατήριο Έξον που έχει γεμίσει με ετικέτες. Υπάρχει και ένα Κουίκ-Πικ, επίσης εγκαταλελειμμένο, με τα μπροστινά παράθυρα κλεισμένα με σανίδες.
Μετά από ένα χορταριασμένο άδειο οικόπεδο, φτάνει στο συνεργείο αυτοκινήτων όπου ανακαλύφθηκε το ποδήλατο της Μπόνι. Είναι ένα μακρόστενο κτίριο με ετοιμόρροπη στέγη και σκουριασμένες πλευρές από κυματοειδές μέταλλο. Στον τσιμεντένιο χώρο στάθμευσης που βρίσκεται μπροστά, φυτρώνουν αγριόχορτα... και ακόμη και μερικά ηλιοτρόπια μέσα από την ραγισμένη επιφάνεια.
Για τη Χόλι δεν μοιάζει με κτίριο που αξίζει να σωθεί, πόσο μάλλον να αγοραστεί, αλλά ο Μάρβιν Μπράουν πρέπει να είχε διαφορετική άποψη, γιατί υπάρχει μια πινακίδα ΠΩΛΗΣΗ σε ΕΞΈΛΙΞΗ μπροστά. Η πινακίδα έχει τη φωτογραφία ενός χαμογελαστού άντρα με φεγγαρόμορφο πρόσωπο, ο οποίος αναγνωρίζεται ως ο Τζορτζ Ράφερτι, 'ο ειδικός στα ακίνητα της πόλης σας'. Η Χόλι παρκάρει μπροστά από τις ρολλόπορτες και σημειώνει το όνομα και τον αριθμό του μεσίτη.
Έχει στην κονσόλα ένα κουτί γάντια νιτριλίου. Η Μπάρμπαρα Ρόμπινσον τα παρήγγειλε ειδικά γι' αυτήν ως δώρο γενεθλίων, και είναι καλυμμένα με διάφορα εμότζι: χαμογελαστά πρόσωπα, κατσούφικα πρόσωπα, φιλάκια και τσαντισμένα πρόσωπα. Αρκετά διασκεδαστικό.
Η Χόλι βάζει ένα ζευγάρι, μετά πηγαίνει στο πίσω μέρος του μικρού της αυτοκινήτου και ανοίγει το πορτμπαγκάζ. Υπάρχει ένα προσεκτικά διπλωμένο αδιάβροχο πάνω στην εργαλειοθήκη της. Δεν θα το χρειαστεί, η μέρα είναι ηλιόλουστη και ζεστή, αλλά θέλει τις κόκκινες λαστιχένιες γαλότσες της. Δεν είναι το Κόβιντ που την ανησυχεί εδώ έξω στην ύπαιθρο, αλλά υπάρχουν θάμνοι και στις δύο πλευρές του εγκαταλελειμμένου συνεργείου, και είναι πολύ ευαίσθητη στον δηλητηριώδη κισσό. Επίσης, μπορεί να υπάρχουν φίδια. Η Χόλι μισεί τα φίδια. Τα λέπια τους είναι άσχημα, τα μαύρα μάτια τους είναι χειρότερα. Πα πα πα!
Σταματάει για να αναλογιστεί το πάρκο Ντίρφιλντ απέναντι από το δρόμο. Το μεγαλύτερο μέρος του είναι το όνειρο ενός γεωπόνου, αλλά εδώ στην άκρη της λεωφόρου Ρεντ Μπανκ, τα δέντρα και τα θάμνοι έχουν αφεθεί να αναπτυχθούν άγρια, με την πρασινάδα να ξεπροβάλλει μέσα από τον σφυρήλατο σιδερένιο φράχτη και να εισβάλλει στο χώρο των περιπατητών στον πεζόδρομο.
Παρατηρεί ένα ενδιαφέρον πράγμα: μια τραχιά κατηφορική πλαγιά, σχεδόν μια χαράδρα, που ολοκληρώνεται από μια βραχώδη πλάκα. Ακόμα και από την απέναντι πλευρά του δρόμου η Χόλι μπορεί να δει ότι είναι έντονα ταγκαρισμένο, οπότε τα παιδιά πρέπει να συγκεντρώνονται εκεί, πιθανόν για να καπνίζουν χόρτο. Σκέφτεται ότι αυτός ο βράχος θα είχε καλή θέα αυτής της πλευράς της λεωφόρου, συμπεριλαμβανομένου και του συνεργείου αυτοκινήτων. Αναρωτιέται αν υπήρχαν παιδιά εκεί το βράδυ που η Μπόνι άφησε το ποδήλατό της και ανακαλεί στο μυαλό της αυτά που είδε να χαζολογούν στο πάρκινγκ του παγωτατζίδικου.
Φοράει τις γαλότσες της, βάζει μέσα το παντελόνι της και περπατάει κατά μήκος της μπροστινής όψης του κτιρίου - περνάει από τις τρεις αναδιπλούμενες γκαραζόπορτες και μετά από το γραφείο.
Δεν περιμένει να βρει τίποτα, αλλά έχουν συμβεί και πιο παράξενα πράγματα. Όταν φτάνει στη γωνία, γυρίζει πίσω και περπατάει αργά, παρατηρώντας με το κεφάλι σκυφτό. Δεν υπάρχει τίποτα.
Τώρα έρχεται το δύσκολο μέρος, σκέφτεται. Το σκατένιο μέρος.
Ξεκινάει να ανεβαίνει τη νότια πλευρά του κτιρίου, προχωρώντας αργά, παραμερίζοντας τους θάμνους, κοιτάζοντας κάτω. Υπάρχουν αποτσίγαρα, ένα άδειο κουτί από πουράκια, ένα σκουριασμένο κουτί αλκοολούχου αναψυκτικού, μια παμπάλαια αθλητική κάλτσα. Η πορεία είναι πιο γρήγορη κατά μήκος στο πίσω μέρος, επειδή κάποιος έχει απορρίψει πετρελαιοειδή (ένα μεγάλο όχι) και υπάρχουν λιγότεροι θάμνοι. Βλέπει κάτι λευκό και ορμάει πάνω του, αλλά αποδεικνύεται ότι είναι ένα σπασμένο μπουζί.
Η Χόλι στρίβει στην άλλη άκρη και αρχίζει να περνάει μέσα από περισσότερους θάμνους. Μερικοί από αυτούς έχουν κοκκινωπά φύλλα που φαίνονται ύποπτα λιπαρά και χαίρεται που φόρεσε τα γάντια. Δεν υπάρχει κράνος ποδηλάτου. Υποθέτει ότι μπορεί να έχει πεταχτεί πολύ πέρα από τον φράχτη με τις αλυσίδες πίσω από το μαγαζί, αλλά η Χόλι σκέφτεται ότι πιθανότατα θα το έβλεπε και πάλι, γιατί είναι ένα ακόμα άδειο οικόπεδο εκεί πέρα.
Στην μπροστινή γωνία του κτιρίου κάτι λάμπει βαθιά μέσα σε ένα κομμάτι από εκείνα τα ύποπτα λιπαρά φύλλα. Η Χόλι τα σπρώχνει στην άκρη, προσέχοντας να μην αγγίξει κανένα φύλλο το δέρμα της, και παίρνει ένα σκουλαρίκι με κλιπ. Ένα χρυσό τρίγωνο.
Σίγουρα δεν είναι αληθινός χρυσός, απλά μια παρορμητική αγορά στο Τι.Τζέι.Μαξ ή στο Άισινγκ Φάσιον, αλλά η Χόλι νιώθει μια καυτή έκρηξη ενθουσιασμού. Υπάρχουν μέρες που δεν ξέρει γιατί κάνει αυτή τη δουλειά και υπάρχουν μέρες που ξέρει ακριβώς γιατί. Αυτή είναι μία από τις τελευταίες. Θα πρέπει να το φωτογραφίσει και να το στείλει στην Πένι Νταλ για να είναι σίγουρη, αλλά η Χόλι δεν έχει καμία αμφιβολία ότι το σκουλαρίκι ανήκε στην Μπόνι Ρέι. Ίσως απλά να έπεσε - τα σκουλαρίκια με κλιπ το κάνουν αυτό - αλλά ίσως τραβήχτηκε ή τινάχθηκε. Πιθανόν σε μια πάλη.
Και το ποδήλατο, σκέφτεται η Χόλι. Δεν ήταν πίσω ή σε κάποια από τις πλευρές. Ήταν μπροστά. Θα πρέπει να το επιβεβαιώσω αυτό, αλλά δεν νομίζω ότι ο Μπράουν και ο μεσίτης πήγαν μέσα στους θάμνους όπως έκανα εγώ. Στο μυαλό της, υπάρχει μόνο ένα σενάριο όπου αυτό βγάζει νόημα.
Σφίγγει τη λαβή του σκουλαρικιού μέχρι να νιώσει τις αιχμηρές γωνίες του να τσιμπάνε στην παλάμη της και αποφασίζει να ανταμείψει τον εαυτό της με ένα τσιγάρο. Βγάζει τα διακοσμημένα με εμότζι γάντια νιτριλίου και τα βάζει στο χώρο των ποδιών του αυτοκινήτου της. Στη συνέχεια ακουμπάει στο μπροστινό λάστιχο της πλευράς του συνοδηγού, όπου ελπίζει ότι δεν θα την δει κανείς περαστικός από τη λεωφόρο, και ανάβει το τσιγάρο. Σκέφτεται το άδειο κτίριο ενώ καπνίζει.
Όταν τελειώσει το τσιγάρο της, το σβήνει στο τσιμέντο και το βάζει σε ένα τσίγκινο κουτί από καραμέλες για το βήχα που έχει στην τσάντα της ως φορητό τασάκι.
Ελέγχει το τηλέφωνό της. Η Πένι έχει στείλει τις φωτογραφίες της κόρης της. Υπάρχουν δεκαέξι από αυτές, συμπεριλαμβανομένης και της φωτογραφίας της Μπόνι πάνω στο ποδήλατό της. Η Χόλι ενδιαφέρεται περισσότερο από όλες γι' αυτή, αλλά περιηγείται και στις υπόλοιπες. Υπάρχει μία με την Μπόνι και έναν νεαρό άντρα -πιθανότατα τον Τομ Χίγκινς, τον πρώην φίλο της- να γελάνε με τα μέτωπα τους κολλημένα. Είναι σε προφίλ προς την κάμερα.
Η Χόλι χρησιμοποιεί τα δάχτυλά της για να μεγεθύνει τη φωτογραφία μέχρι που το μόνο που μπορεί να δει είναι το πλάι του προσώπου της Μπόνι.
Και εκεί στον λοβό του αυτιού της, λάμποντας, υπάρχει ένα χρυσό τρίγωνο.
(Μτφ. Κάππα Λάμδα)
που εκδόθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2023,
από τον εκδοτικό οίκο Scribner
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
επιμέλεια-εικόνα-προσαρμογή:Κάππα Λάμδα
© periopton
