3' διάβασμα
"Στις 'Αμερικανικές Επιφάνειες', φωτογράφιζα σχεδόν κάθε γεύμα που έτρωγα, κάθε άτομο που συναντούσα, κάθε σερβιτόρο ή σερβιτόρα που με εξυπηρετούσε, κάθε κρεβάτι στο οποίο κοιμόμουν, κάθε τουαλέτα στην οποία κατουρούσα. Αλλά επίσης, φωτογράφιζα δρόμους που περνούσα με το αυτοκίνητο, κτίρια που έβλεπα".- Στίβεν Σορ
 |
| Μέικον, Τζόρτζια, Ιούνιος 1972 © Stephen Shore |
Η ενότητα "Αμερικανικές Επιφάνειες" του φωτογράφου Στίβεν Σορ -που αποτελεί την καταγραφή ενός οδοιπορικού από τη Νέα Υόρκη στο Αμαρίλο του Τέξας το 1972 και το '73- πιθανόν να είναι το magnum opus του. Η σειρά, περίπου 320 φωτογραφίες από τα γεύματα που έφαγε ο Σόρ κατά τη διάρκεια της διαδρομής, είναι μια έρευνα στην ψυχή της Αμερικής - εξερευνώντας την ενδοχώρα όχι μόνον μέσα από το στομάχι της αλλά και από τους χώρους τους συνυφασμένους με τη μυθολογία Αμερικάνα, τα εμβληματικά diners, τα μυθιστορηματικά μοτέλ, τα σαλόν των κυριών... Το ταξίδι μπορεί να έχει τελειώσει, αλλά η δουλειά του Σορ δεν έχει τελειώσει. Λίγο περισσότερο από μισό αιώνα αργότερα, ο φωτογράφος έχει βρεθεί να επιστρέφει στις Αμερικανικές Επιφάνειες -σκαλίζοντας κουτιά με φιλμ 35 χιλιοστών και ψηφιοποιώντας ξεχασμένες λήψεις. Πρόκειται για ένα εγχείρημα-μαμούθ για οποιονδήποτε καλλιτέχνη, πόσο μάλλον για έναν τόσο παραγωγικό και επιδραστικό.
Σε ένα εισαγωγικό δοκίμιο για τη μονογραφία, ο κριτικός, επιμελητής και φωτογράφος Τετζού Κόουλ γράφει ότι η διάσημη σειρά του Σορ "έγινε αρχικά δεκτή με κάποια αμηχανία, πριν εγκατασταθεί στη ζωή της ως αμερικανικό κλασικό έργο". Η αμηχανία ήταν κατανοητή: Οι εικόνες του Σορ δεν έμοιαζαν καθόλου με το φωτογραφικό στυλ που ήταν της μόδας για την εποχή, το οποίο έδινε έμφαση στις αιχμηρές συνθέσεις και τις "αποφασιστικές στιγμές", όπως το έθεσε κάποτε ο Ανρί Καρτιέ-Μπρεσόν.
 |
| Αλμπουκέρκη, Νέο Μεξικό, Ιούνιος 1972 © Stephen Shore |
 |
| Γκρανάιτ, Οκλαχόμα, Ιούλιος 1972 © Stephen Shore |
 |
| Σάντα Φε, Νέο Μεξικό, Ιούνιος 1972 © Stephen Shore |
 |
| άτιτλο, 1972 © Stephen Shore |
Επιπλέον, οι φωτογραφίες του Σορ ήταν έγχρωμες και όχι ασπρόμαυρες -κάτι που ορισμένοι κριτικοί ερμήνευσαν ως απόρριψη των μοντερνιστών που προηγήθηκαν. "Όπως πολλοί από τους νεότερους Αμερικανούς τοπιογράφους, είναι σαφές ότι ο Σορ ξεκίνησε με τον Γουόκερ Έβανς, έπεσε πάνω στον Ατζέτ και έφτασε πολύ μακριά μόνος του, αλλά είναι λιγότερο σαφές αν είναι περισσότερο καλλιτέχνης παρά συλλέκτης", έγραψε ένας κριτικός του ARTnews το 1977. Ο Σορ δήλωσε ότι επεδίωκε μια λιγότερο γκλαμουράτη εκδοχή με τις φωτογραφίες του: "Ήθελα φωτογραφίες που να μοιάζουν τόσο φυσικές όσο και "ομιλητικές". Σε τυχαίες στιγμές, όποτε το σκεφτόμουν, έκανα αυτό που σήμερα θα λέγαμε στιγμιότυπο του οπτικού μου πεδίου".
 |
| άτιτλο, 1972 © Stephen Shore |
 |
| άτιτλο, 1972 © Stephen Shore |
 |
| άτιτλο, 1972 © Stephen Shore |
 |
| άτιτλο, 1972 © Stephen Shore |
 |
| άτιτλο, 1972 © Stephen Shore |
Το "'Αμερικανικές Επιφάνειες'" έχει βρει μια νέα απήχηση στην εποχή του Instagram.
Αυτές τις μέρες, η ενότητα "Αμερικανικές Επιφάνειες" υπενθυμίζει τον τρόπο με τον οποίο μια νεότερη γενιά χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να καταγράφει συχνά την εμπειρία της από τον κόσμο. Ο ίδιος ο Σορ είναι χρήστης του Instagram και μοιράζεται φωτογραφίες από τη φύση, τα ζώα, τις οθόνες και πολλά άλλα με περίπου 182.000 ακολούθους. Αν και ολοκλήρωσε επίσημα τη σειρά "Αμερικανικές Επιφάνειες" το 1973, ο αντίκτυπος των φωτογραφιών του είναι ακόμα αισθητός σχεδόν παντού.
 |
| Γκρανάιτ, Οκλαχόμα, Ιούλιος 1972 © Stephen Shore |
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
επιμέλεια-κείμενο: Κάππα Λάμδα
© periopton
